Fliegerfaust يا Luftfaust  يکي از عجيب ترين و کمتر شناخته شده ترين تسليحات جنگ جهاني دوم ميباشد که در آخرين ماههاي جنگ وارد خدمت شد . که در واقع يک لانچر چندتايي پرتاب راکت بر عليه اهداف هوايي در ارتفاع پايين بود .Fliegerfaust  اولين اسلحه MANPAD (  پدافند هوايي قابل حمل توسط نفر) در تاريخ ميباشد .



در سالهاي پاياني جنگ نياز به يک پدافند هوايي قابل حمل توسط سربازان احساس ميشد. به ويژه که ديگر نيروي هوايي آلمان توانايي دفاع موثر از آسمان در مقابل جنگنده هاي متفقين را نداشت . جنگنده هاي متفقين تلفات سنگيني را بر نيروهاي زميني و بخصوص پياده نظام آلمان در دو سال پاياني جنگ وارد ساختند .نخستين گونه اين سلاح با نام Fliegerfaust A در سال 1944 توسط Hugo Schneider AG در شهر Leipzig ساخته شد.منتها در سال آخر جنگ يعني 1945 عملياتي شد. اين اسلحه توانايي شليک چهار راکت 20 ميليمتري هرکدام به وزن 90 gr و سرجنگي به وزن 19 gr را دارا بود.



گونه بعدي اين اسلحه Fliegerfaust B  نام داشت که با انجام تغييرات در گونه اول ساخته شد. از جمله افزايش طول لانچر و همچنين اضافه کردن پنج لوله پرتاب ديگر به چهار عدد قبلي(براي افرايش ضريب دقت و هدف قرار دادن) که در مجموع شامل نه لوله پرتاب ميشد. طول اسلحه بعد از افزايش به 150 Cm و وزن آن6.5 K.g  بود . لانچر بوسيله خشاب هاي نه تايي بار گذاري ميشد که شامل 9 راکت سوخت جامد باسر جنگي شديد لانفجار بود. چهار پره زاويه دار در محل خروجي نازل موتور راکت باعث چرخش راکت به دور محور افقي خودش با سرعت 433 دور در ثانيه در هنگام شليک ميشد (براي پايداري و منحرف نشدن راکت در هنگام پرواز).به محض فشردن ماشه چاشني الکتريکي راکت ها بوسيله جريان الکتريکي عمل ميکرد. چهار راکت با فاصله زماني يک ثانيه از هم شليک ميشد (جهت جلوگيري از برخورد راکت ها )سپس با يک فاصله زماني 0/1  ثانيه اي پنج راکت ديگر هم به همين منوال شليک ميشدند.
سرعت نهايي راکت ها 380 m/s 350, m/s بود . برد نهايي اين اسلحه 2000 متر بود که برد مفيد آن محدود به 500 متر ميشد. گونه اي از آن هم که قادر به شليک گلوله هاي با کاليبر Cm 3  بود .اين گلوله ها از مسلسل معروف MK108 که روي جنگنده هاي آلماني از جمله نخستين جنگنده جت دنيا Me262  نصب بود نيز شليک ميشد , با وزن330 گرم و سر جنگي 75 گرم که عملياتي نشد.














راکت انداز Fliegerfaust  اسلحه چندان موثري نبود به دلايل زير : مهمترين مشکل اين اسلحه انحراف و پراکندگي و افت مسير راکت ها پس از پرتاب
بود .البته سعي شده بود تا با افزايش شتاب و سرعت راکت اين مشکل برطرف شود .ديگر اينکه برد مفيد 500 متر کارايي اسلحه رو کاهش ميداد.
همچنين کاربر بايد براي شليک موفق بطور تخميني فاصله هدف و سرعت هدف رو حدس ميزد که اين کار در گرماگرم نبرد کار آساني نبود. اما در کل پدافند مناسبي براي هواپيماهاي جنگنده آن زمان با توجه به سرعت و ارتفاع حمله آنها بود .چون هواپيماي مهاجم نيز براي شليک به اهداف خود ميبايست تا فاصله زير چند صد متر به هدف نزديک ميشدند. همچين سرعت هواپيماهاي آن زمان به زحمت به هفتصد کيلومتر در ساعت ميرسيد .
با وجود مشکلات بالا ارتش سفارش ساخت 10000 عدد لانچر و همچنين چهار مليون راکت رو داد اما تنها هشتاد عدد لانچر و تعداد محدودي راکت در مدت زمان کم تا پايان جنگ ساخته شد و فرصت شرکت و تست در نبرد رو از دست داد. تنها واحد هاي محدودي به اين سلاح مجهز شدند, تنها گزارشي که از استفاده از اين سلاح گزارش شده توسط واحدهاي آلماني مستقر در شهر Saarbrücken بوده است .
اين تنها عکسي است که اين سلاح رو در ميدان جنگ شهر برلين نشان ميدهد. تنها چند نمونه معدود از اين اسلحه در موزهاي نظامي جهان وجود دارد .





سلاح Fliegerfaust  يکي از آخرين ابتکارات و اميد آلمانها در اواخر جنگ براي تغيير دادن نتيجه جنگ بود.

استفاده با ذکر منبع (سايت ميليتاري و نويسنده) بلااشکال ميباشد.
با احترام  Stuka.

Fliegerfaus 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: